01 Ocak 1995’te faaliyete geçen DTÖ’nün amacı, üye ülkelerin ticaret ve ekonomi alanındaki ilişkilerini geliştirmek, hayat standartlarını yükseltmek, tam istihdamı gerçekleştirmek, reel gelir ile gerçek talep hacmindeki istikrarlı artışı sağlamak, mal ve hizmet üretim ve ticaretini geliştirmek, aynı zamanda da dünya kaynaklarının sürdürülebilir kalkınma hedefine en uygun bir şekilde kullanımına imkan vermek ve gerek çevreyi korumak, gerekse farklı ekonomik düzeydeki ülkelerin ihtiyaç ve endişelerine cevap verecek şekilde mevcut kaynaklarını geliştirmektir.
Bu amacına ulaşabilmesi için, üye ülkelerin, mütekabiliyet ve karşılıklı menfaat esası üzerinden hareketle, uluslararası ticarette; ticareti daraltan “Her Türlü Engeli” ve “Farklı Muameleleri” kaldırmaları, öngörülmektedir. Ticareti daraltan her türlü engelin kaldırılmasından kasıt, ithalat ve ihracatta uygulanan her türlü vergi dışı engeli önce vergi (tarife) ye dönüştürmek ve daha sonra da bu tarifeleri kaldırmaktır. Uluslararası ticarette farklı muamelenin kaldırılması için iki önemli kural geliştirilmiştir. Birincisi, “En Çok Kayrılan Ülke” kuralıdır. Bu kurala göre, bir ülkeye sağlanan kolaylık ya da verilen taviz, ayırım yapılmadan bütün diğer üye ülkelere de aynen geçerli kılınmalıdır (Preferanslar, dampingli ve sübvansiyonlu mallara uygulanan mukabil tedbirler ile kurallara uygun gümrük birliği ve serbest ticaret bölgesi anlaşmaları bu kuralın istisnalarıdır). İkinci kural ise, “Milli Muamele” kuralıdır. Bundan maksat, yurt içinde uygulanan vergi ve muamelelerde yerli mal (hizmet) ve yabancı mal (hizmet) ayırımı yapılmaması ve hepsine eşit muamele yapılmasıdır. Sonuç olarak, ticaretteki bütün bu engellerin ve ayırımcılığın kaldırılması ile uluslararası ticarette serbestleşme (liberalleşme) sağlanacak ve böylece bütün ülkelerin yararına olarak ticaret hacmi de artmış olacaktır.
Daha önce GATT kapsamında olmayan hizmet ticareti, gelişmiş ülkelerin ve özellikle ABD’nin etkisiyle Uruguay Tur sonrasında, DTÖ kapsamına alınmıştır. “Hizmetler Ticareti Genel Anlaşması” nın tesisinde mal ticaretinden elde edilen tecrübeler etkili olmuştur. Bu nedenle, söz konusu anlaşmanın hükümleri, mal ticareti anlaşmasının hüküm ve prensiplerine benzerlik ve paralellik arzetmektedir. Anlaşma, İngilizce adının (General Agreement on Trade in Services) baş harfleri olan GATS ile ifade edilmektedir. Hizmetler Anlaşması, üç esas üzerine inşa edilmiştir. Bunlardan birincisi olan Anlaşmanın “Çatısı”, bütün üyelerin uyması gereken temel yükümlülükleri kapsar. Bu yükümlülükler; ayırım yapmama, milli muamele ve hizmetler piyasasına girişlerin giderek serbestleştirilmesi gibi temel ilke ve prensiplerdir. İkincisi, Pazara Giriş Taahhütleri Listesidir. Bu listeler, ülkelerin, devam eden serbestleşme sürecinde, kendi hizmetler sektöründe var olan ve başka ülke kaynaklı hizmetlerin ülkelerine girmesine mani olan engellerin ne kadarını indirebileceklerinin veya ortadan kaldırabileceklerinin, taahhüdü ile ilgilidir. Üçüncüsü ise, Ekler’dir. Ekler, en çok kayrılan ülke kuralından istisnalar, muayyen bazı hizmetler (mesela: haberleşme, mali hizmetler, hava ulaşım hizmetleri) ve halkın (Anlaşmada söz konusu edilen hizmet üretimlerini yapan gerçek kişilerin) dolaşımı ile ilgili disiplinleri kapsamaktadır.
Hizmet Ticareti Genel Anlaşması’nda bir "hizmet" tanımı bulunmamaktadır. Bunun nedeninin, hızla gelişen teknolojiyle beraber yeni türeyecek hizmetlerin tanım dışında kalmasını önlemek olduğu düşünülmektedir. Hizmet ticaretine konu olan sektörler; Birleşmiş Milletler tarafından belirlenen sektörel sınıflandırma kitabı esas alınarak DTÖ Sekretaryası tarafından bir belge ile üye ülkelerin bilgilerine sunulmuştur. Söz konusu belgede “Hizmetler Kesimi” 12 sektör ve 155 alt sektöre ayrılmaktadır.
Bu sektörler;
1. Ticari Hizmetler,
2. Haberleşme Hizmetleri,
3. İnşaat ve Mühendislik Hizmetleri,
4. Dağıtım Hizmetleri,
5. Eğitim Hizmetleri,
6. Çevre ile ilgili Hizmetler.
7. Mali Hizmetler,
8. Sağlıkla İlgili ve Sosyal Hizmetler,
9. Turizm ve Seyahat Hizmetleri,
10. Eğlence, Kültür ve Spor ile ilgili Hizmetler,
11. Ulaşım Hizmetleri
12. Diğer Hizmetler’dir (Başka bir yere dahil edilmemiş).
Ticari Hizmetler 46, Haberleşme Hizmetleri 24, İnşaat ve Mühendislik Hizmetleri 5, Dağıtım Hizmetleri 5, Eğitim Hizmetleri 5, Çevre ile ilgili Hizmetler 4, Mali Hizmetler 17, Sağlıkla İlgili ve Sosyal Hizmetler 4, Turizm ve Seyahat Hizmetleri 4, Eğlence, Kültür ve Spor Hizmetleri 5, Ulaşım Hizmetleri 36 alt sektöre ayrılmıştır.
